Pagina's

vrijdag 1 juli 2011

Seth Godin over marketing

Nog een TED presentatie.

Seth Godin kan het goed uitleggen. En dat is goed. Het is een talent.
Wat hij zegt brengt hij bovendien in de praktijk. Ook dat is een talent.
Hij is een levend voorbeeld van z'n eigen overtuigingen. Hij zegt bijvoorbeeld dat je om de aandacht te trekken 'remarkable' moet zijn, 'worth making a remark about'. Dat is interessant en helder.
Zijn presentatie is remarkable. Ik maak er opmerkingen over en verspreid ze. Lap.
Zijn naam is remarkable, dankzij papa en mama.
Zijn uiterlijk is remarkable. (Wel een Jobspakje.)
Zijn stijl is vlot en boeiend, met hier en daar een grapje.
Hij is remarkable.

Ook de inhoud is van belang. Wat hij zegt is duidelijk en wordt met sprekende voorbeelden geïllustreerd. Het is wel zo dat hij een deel van de mosterd (of hot sauce) bij de diffusion of innovations theorie van Everett M. Rogers gehaald heeft. Hij springt er creatief mee om, maar het is niet zijn idee. Zo gaat dat in de marketing. Neem een koe, schilder ze paars en Milka!

Zowel de presentatie van Seth Godin, zijn blog als de theorie van Everett zijn de moeite. Wie geïnteresseerd is in marketing, educatie en communicatie kan er zeker iets uit leren.

Zou jij kilometers rijden om een lavalamp van 20m hoog te zien? Ik waarschijnlijk wel.



Misschien moeten bibliotheken hier meer rekening mee houden. Op een of andere manier zijn bibliotheken altijd remarkable organisaties geweest. Het waren tot voor kort unieke instellingen.

Maar soms heb ik het gevoel of de indruk dat bibliotheken steeds minder remarkable zijn. Als we zomaar meegaan in het verhaal van Google, Facebook, smartphones..., als we internet aanbieden en er zondermeer op aanwezig zijn, als we de sociale, culturele functie van de bib meer laten doorwegen, dan zullen we misschien stilletjes verdwijnen. We zullen ten opzichte van verschillende concurrenten in verschillende markten de mindere zijn.

Als we kijken waarin we wel remarkable kunnen zijn, dan kunnen we onze positie versterken. Dan kunnen we de paarse koe of de gigantische lavalamp zijn. En daarvoor moeten we ons niet blindelings op de 'innovators' of de 'early adoptors' richten. We bieden tenslotte geen nieuw product aan.

Ik denk dat zaken als open, rustig, goed personeel, zonder verplichtingen, niet-commercieel, analoog, live, echt, kwaliteitsvol... remarkable zijn in onze maatschappij. Dat zijn dingen die we niet overboord mogen gooien. Dat zijn dingen waar de gebruiker nu reeds tevreden over is. Dat zijn dingen die geenszins uitsluiten dat we modern zijn, dat we nieuwe middelen gebruiken. Dat zijn dingen die meer doel dan middel moeten zijn, terwijl techniek meer middel dan doel moet blijven.

Soms kan ook niet innoveren leiden tot een remarkable positie. De beetje saaie, verlegen, stille, ouderwetse maar vriendelijke bibliotheekmedewerker moet niet kost wat kost vervangen worden.
Veel mensen houden blijkbaar van een 'friendly staff'. Misschien zijn alle koeien binnenkort paars en zijn de 'friendly staff' nog de enige witte: remarkable.

productief uitstellen

Kere weer om reusje reusje kere weer om reuzegom, wat de ...?
Na lange tijd nog eens een blogpost. Dat is verdomd slecht nieuws. Voor mij toch. Voor jullie natuurlijk ook, maar...
Niets.

De bedoeling is om vanaf nu regelmatig een diepgaande, uitgebreide post te schrijven over een onderwerp dat iedereen boeit en om daar bovendien zo weinig mogelijk links en filmpjes in te zetten en des te meer eigen overdenkingen en vaststellingen. De bedoeling is om serieuze stukken te schrijven, kortom 'echt' auteur te zijn.
De bedoeling is om dat niet te doen. Dat vooral. Als ik niets meer schrijf dan is dat uitstekend. Formidabel. Als ik niets schrijf dan ben ik met iets anders bezig. Met een ander ding op mijn to do lijstje. Dan doe ik nuttige dingen, net om mijn hoofddoel niet te bereiken. Dan wordt mijn uitstellen productief.
Dankzij het niet uitvoeren van mijn grootse blogplannen zal ik andere dingen bereiken. Zal ik spontaan aan mijn eindwerk... euh... werken. Zal ik dingen leren. Zal ik boeken lezen. Zal ik wandelen. Zal ik lekker koken. Het mislukken van de blog is een droom, een wens.
En zie, wat gebeurt? Ik stel het mislukken uit. Ik wacht met stoppen.
Ik misluk in mijn mislukken. Wat een tragische grap.

Grappig en uitstellen:
Ready?



Deze is echt mooi.




Maar meer over productief uitstellen nu. Het idee komt van John Perry, die het over structured procrastination heeft. Het loont de moeite om zijn site te bezoeken.
De pointe is dat je zaken uitstelt door andere zaken te doen. Als je er nu zou in slagen op die manier dingen te doen die je ook moest doen, dan ben je productief aan het uitstellen. Als ik uitstel om een kortverhaal te schrijven door mijn tijd te doden met een eindwerk en zelfstudie, wel dan ben ik goed bezig. De kneepjes van de kunst kan je op Perry's pagina lezen.

Naast procrastinatie heb ik ook last van stochasiciteit: een leven vol procrastinatie en stochasticiteit, wat een mooie combinatie, het bekt geen beetje, wat wel past.

Stochasticity = the quality of lacking any predictable order or plan. Which is just a wonderfully slippery and smarty-pants word for randomness. How big a role does randomness play in our lives?
Een paar verbazende verhalen en onderzoekjes daarover tijdens deze uitzending van WNYC

Uitstellen en geen plan hebben.
Haha, het is een wonder dat ik überhaupt nog iets doe.

En ten slotte nog een filmpje over toeval en stochasticiteit:

"Waarlijk vreemd vermag alleen te zijn wat menselijk is". Wisława Szymborska